Piernik staropolski

Dzisiaj prezentuję kolejny zaległy przepis na piernik staropolski. Piernik wynagrodził długie tygodnie oczekiwania, które ciasto musi spędzić kilka tygodni w lodówce. Piernik wyszedł dość wysoki, co zarówno jest jego wadą, jak i zaletą. Zaletą jest z pewnością to, iż góruje nad wszystkimi innymi wypiekami, co z pewnością dodaje mu uroku. Przy okazji tego piernika dałam się "złapać" i kupiłam przyprawę, która nie miała w sobie więcej mąki pszennej niż korzennych składników.  Co utwierdziło mnie w przekonaniu, iż trzeba dokładnie czytać skład przed zakupem.

Polecam serdecznie , ja z pewnością upiekę go na kolejne święta. 

Piernik staropolski

Źródło

• 1/2 kg miodu
• 2 szklanki cukru (dałam ponad 1 szklankę cukru trzcinowego)
• 250 g masła
• 1 kg mąki pszennej
• 3 jajka 
• 3 płaskie łyżeczki sody oczyszczonej
• pół szklanki mleka
• pół łyżeczki soli
• 80-120 g przyprawy do piernika (dobrej gatunkowo)

Do garnka najlepiej o grubym dnie dać cukier, miód i masło i podgrzewać stopniowo niemal do wrzenia, dobrze wymieszać i ostudzić.

Do chłodniej masy dodać mąkę, jajka, sodę rozpuszczoną w połowie szklanki mleka, przyprawę do piernika i sól. Ciasto dobrze wyrobić. Gotowe ciasto (które jest dość luźne, ale zgęstnieje po określonym czasie) przełożyć do kamionkowego lub emaliowanego garnka. Przykryć ścierką i włożyć do lodówki na 5-6 tygodni.

Po 5-6 tygodniach należy wyciągnąć ciasto z lodówki  i podzielić na trzy  równe części. Każdą z nich rozwałkować na grubość ok 0,5 cm. Piec w temperaturze  160 - 180ºC przez około 15 - 20 min. Blaty wystudzić.

Przekładać blaty ciepłymi powidłami, przykryć papierem do pieczenia i równo obciążyć,  zostawić 3-4 dni do skruszania. Po tym czasie polać polewą czekoladowa lub lukrem.

Smacznego :-)